Wie ben je?
Ik ben Jacqueline en ik werk nu 28 jaar als radiodiagnostisch laborante in het Gelre Ziekenhuis Apeldoorn.

Wat houdt je werk in?
Ik ben allround radiodiagnostisch laborante met als specialisatie de CT-scan. In principe ben ik bijna overal inzetbaar, maar ik werk het meeste op de CT-scan. Tijdens weekenddiensten of nachtdiensten ga je het hele huis door, dus het is ook belangrijk om allround inzetbaar te zijn. Mijn specialisatie is de CT-scanner, omdat ik tijdens mijn opleiding de CT-kamer een hele leuke kamer vond. Vooral de hectiek en de afwisseling op de CT-kamer vind ik erg leuk. Zo komen bijvoorbeeld alle ongevallen en acute bloedingen langs de CT-kamer. Je moet dan snel kunnen schakelen, anticiperen en improviseren. Zo heeft iedereen in mijn vakgebied weer zijn eigen specialisme, zoals de echo, mammografie, angio of MRI.
Daarnaast werken we met veel disciplines samen, wat het werk ook erg divers maakt.        Als radiologisch laborante doorlichten we bijvoorbeeld op de operatiekamer als er fracturen worden geopereerd, maar ook zijn wij samen met de interventieradioloog ter plaatse wanneer er sprake is van een lekkend aneurysma van de aorta die behandeld moet worden.
Aan het begin van je dag weet je nooit hoe je dag zal gaan lopen.

Wanneer wist je dat je radiologisch laborante wilde worden?
Ik ben eigenlijk onverwachts dit vak ingerold. Na mijn eindexamen wilde ik graag geneeskunde studeren, maar ik ben toen helaas uitgeloot. De moeder van mijn vriendin werkte toen al als radiodiagnostisch laborante en via haar ben ik toen in aanraking met het vak gekomen. Ik vond de combinatie tussen het patiëntencontact en de technische aspecten van de beeldvorming erg leuk. Daarom ben ik de inservice opleiding tot radiologisch laborante gaan volgen. Ik ben dus onverwachts in de radiologie terecht gekomen, maar heb hier nooit spijt van gehad!

Merk je veel veranderingen in het vak sinds je begonnen bent?
Ja, enorm! Ik heb het vak geleerd toen er nog ouderwetse foto’s gemaakt werden die ontwikkeld moesten worden. Je moest dan helemaal goed nadenken over de belichting en de instellingen van de foto voordat je deze ging maken. Tegenwoordig gaat alles digitaal en dat vergt toch een andere manier van werken, maar ik ben wel blij dat ik de basis van het vak op deze manier aangeleerd heb gekregen. Er is nu bijvoorbeeld ook veel mogelijk met software om foto’s te verbeteren als deze niet helemaal goed gelukt zijn, dat hadden we vroeger niet. Een mislukte foto was een mislukte foto. Het is ook van belang dat je op de hoogte bent van de meest recente ontwikkelingen. Als er vroeger er iets niet werkte, dan was het vaak een mechanisch probleem. Nu is dat meestal een software probleem.
Ook de CT-scan heeft een ontzettende vlucht genomen. Vroeger duurde het veel langer om een scan te maken en moesten patiënten steeds hun adem inhouden, dat hoeft nu niet meer. In een paar seconden schieten patiënten nu door de CT-scan en kan je hele fijne structuren afbeelden. De ontwikkelingen gaan ook steeds sneller. De ontwikkelingen in mijn vakgebied vind ik erg leuk aan mijn vak, zo blijf je leren. Bovendien geldt naar mijn mening voor elk vak, dat je nooit de arrogantie moet hebben om te denken dat je alles al weet en gezien hebt. Het blijft leuk om van collega’s te leren en in dit vakgebied ben je eigenlijk nooit uitgeleerd.

Zijn er bepaalde bijzondere momenten die jou tijdens je werk zijn bijgebleven?

Dat wat mij het meeste is bijgebleven, is de ramp op Koninginnedag in 2009. Ik heb op die dag met de beeldvorming van de slachtoffers meegeholpen en dat heeft wel veel indruk gemaakt. Je maakt dan van dichtbij mee wat voor impact die ramp heeft gehad op mensen.
Daarnaast is deze tijd van het corona-virus natuurlijk een rare en moeilijke tijd voor ons, maar daar zullen meer mensen last van hebben. Wij moeten veel CT-scans maken van corona-patiënten, waarbij we ook veel ernstige afwijkingen in de longen voorbij zien komen. Dat is ook heftig om te zien. 

Stel je was geen radiologische laborante geworden, wat was je dan gaan doen?
Ik heb tien jaar lang bij de vrijwillige brandweer gezeten, ik kom uit een echte brandweerfamilie. Waarschijnlijk had ik dan voor een carrière bij de brandweer gekozen. Ik krijg de meeste voldoening van mensen helpen, dat is wat ik zo leuk vind aan het werken bij de brandweer en in het ziekenhuis. Een kantoorbaan is niets voor mij! Van mijn tijd bij de vrijwillige brandweer heb ik veel geleerd over hulpverlening, waar ik soms tijdens mijn werk als laborante nog profijt van heb. Dit is dan met name hoe je moet omgaan met calamiteiten in het algemeen.

Als je een drukke dag hebt gehad, hoe ontspan je dan als je thuiskomt?
Ik heb een mooi gezin waar ik van geniet. Wandelen, lezen en sporten doe ik veel. Ik heb altijd wel wat te doen en zit niet vaak stil. 

Welke MedSocks zijn jouw favoriet?
De radiologie-sokken natuurlijk! Ik vind het erg leuk om deze tijdens het werk op de verschillende kamers te dragen. Als ik door het ziekenhuis loop, kan iedereen zien dat ik van de afdeling Radiologie ben!

Wie ben je en?

Ik ben Phyline en ik ben al 12 jaar verloskundige. Sinds mei 2019 werk ik als zelfstandig caseload verloskundige. Als caseload verloskundige begeleid ik cliënten in het begin van de zwangerschap tijdens de bevalling en in de kraamweek.

Waarom ben je verloskundige geworden?
Ik heb vroeger altijd gezegd: ik zou wel vier kinderen willen. Ik zei dit altijd omdat ik baby’s fantastisch vind. Het is uiteindelijk bij twee kinderen gebleven, maar ik kan als verloskundige nu heel veel kinderen op de wereld zetten!

Wat vind je het leukste aan je werk?
Dat is toch wel een beetje cliché, maar ik vind een bevalling begeleiden het leukste. Dit is helemaal leuk als het cliënten zijn die ik vanaf het begin ken. Zo hoeven zij bij de bevalling zelf eigenlijk niet eens zoveel te zeggen, omdat ik dan goed weet wat mijn cliënt wil, dat vind ik het leukste aan mijn werk. Door deze band op te bouwen, zie je ook heel veel blijdschap bij de cliënt. Ik heb ook cliënten waarbij ik meerdere bevallingen heb gedaan van soms wel drie of vier kinderen. Ik heb bijvoorbeeld een cliënt die na haar laatste kind geen kinderen meer wilde en waarvan ik dus ‘afscheid’ heb moeten nemen. Dat was voor haar wel een emotioneel moment omdat deze cliënt het heel jammer vond dat we elkaar niet meer zouden zien na de bijzondere momenten die we samen hebben meegemaakt. 

Wat is het meest bijzondere dat je tijdens je werk hebt meegemaakt?
Elke bevalling blijft eigenlijk wel bijzonder, hoe vaak je ze ook doet. Ik vind vooral bevallingen waarbij de ouders nog niet weten wat het geslacht is erg leuk. Elke bevalling is ook weer net iets anders en iedereen heeft weer net andere wensen. Zo wil de één bijvoorbeeld in een bad bevallen en een ander juist weer niet. Zo komt het ook weleens voor dat ik bevallingen begeleid waarbij er staand wordt bevallen. Daarnaast houd ik alle bevallingen die ik heb gedaan bij in een boekje, ik tel er nu 259!

Maak je ook weleens bevallingen mee waarbij er met spoed gehandeld moet worden?
Die zijn er inderdaad weleens geweest. Bijvoorbeeld baby’tjes die snel extra zuurstof nodig hebben, maar ook moeders die na de bevalling toch nog veel bloedverlies hebben. Zo had ik een aantal weken geleden een vrouw die een uur na de bevalling toch weer veel bloedverlies had. Wij hebben haar uiteindelijk met spoed naar het ziekenhuis moeten sturen. Gelukkig is uiteindelijk alles goed gekomen. Dat soort situaties komen gelukkig niet heel vaak voor, maar je moet altijd wel bedacht en voorbereid zijn op dit soort situaties. Daarom volg ik ook regelmatig trainingen en bijscholing om goed voorbereid te zijn op dit soort situaties.

Dat soort situaties lijken me voor jezelf dan ook erg stressvol…
Eigenlijk komt bij mij de stress pas later, ik ben op het moment zelf dan helemaal gefocust om zo snel en goed mogelijk te handelen voor het kind of de moeder. Ik denk dan na de situatie pas van: zo, wat is me hier nou overkomen! Het is ook belangrijk om in zulke situaties goed het overzicht te houden en rustig te blijven, ook voor de moeder en partner. Die schrikken zich natuurlijk ook rot als zoiets gebeurt.

Merk je veel verschil in hoe partners van de moeders om gaan met de bevalling?
Dat is inderdaad heel verschillend. De ene partner is heel zorgzaam en ondersteunend terwijl de ander niet zo goed weet hoe diegene de moeder kan helpen. Daarnaast kan de ene partner mij goed helpen tijdens de bevalling terwijl ik de andere partner goed in de gaten moet houden omdat deze wit weg trekt of zelfs flauw dreigt te vallen. Al een aantal keren heb ik meegemaakt dat de partner flauw was gevallen, terwijl het kind net geboren werd. Het is dan zielig dat de partner de geboorte zelf niet mee heeft kunnen maken.

Hoe ontspan je het liefste na een zware dag werken?
Het is eigenlijk heel erg, maar ik ga dan het liefste gewoon Netflixen! Gewoon in een huispak lekker op de bank. Ik houd heel erg van detectives en dan vooral de Zweedse en Noorse detectives.

Als je geen verloskundige was geworden, wat was je dan geworden?
Ik heb veel verschillende dingen overwogen. Ook heb ik nog eens een keer gesolliciteerd bij de politie, maar daar vonden ze mij te lief voor het werk. Wat mij ook altijd geweldig zou lijken, is om vrachtwagenchauffeur te zijn. Ik houd erg van autorijden en ik vind het altijd zo knap hoe ze dan met zo’n grote vrachtwagen kunnen manoeuvreren.

Welke MedSocks zijn jouw favoriet?
De kraamzorg MedSocks vind ik het leukste, die passen het beste bij mij. Ik draag ze het liefste ook tijdens een bevalling. Een collega van mij heeft ook de kraamzorg MedSocks, het is helemaal leuk om ze dan tegelijkertijd aan te doen als we samenwerken!

Wie ben je?
Mijn naam is Jelle en ik zit in de laatste fase van mijn opleiding tot chirurg. Ik differentieer me nu in de Trauma- en Longchirurgie. Ik ben nu aan het einde van mijn 5^e jaar van de opleiding, dus ik moet nog iets langer dan 1 jaar. Daarna ben ik chirurg.

Wanneer wist je dat je dokter wilde worden?
Bij mij is dat besef relatief laat gekomen. In het laatste jaar van mijn middelbare school kwam ik er achter dat ik dokter wilde worden, maar op basis van mijn cijfers werd het mij ten zeerste afgeraden om Geneeskunde te gaan studeren. Je zou dus wel kunnen zeggen dat ik een beetje eigenwijs ben, maar dat heeft mij denk ik ook gebracht waar ik nu ben!

Wanneer wist je dat je chirurg wilde worden?
Tijdens mijn coschappen kwam ik erachter. Toen ik in aanraking kwam met het vak, was ik helemaal overtuigd. Ik vond het echt een heel mooi vak en voelde mij thuis in de groep. Leuk is dat ik nu weer werk op de plek waar ik toen coschappen heb gelopen. Enkele collega’s herkende mij nog van mijn coschappen Chirurgie. Het is naar mijn idee echt een vak waarbij je ‘to the point’ het probleem oplost. Je ziet de patiënt voor de operatie om te kijken wat het probleem is, je lost het probleem op tijdens de operatie. Daarna zie je de patiënt terug om te kijken hoe het met de patiënt gaat. Dat je van tevoren als team een plan hebt voor een patiënt en dat het plan in de praktijk ook slaagt, dat geeft mij veel voldoening. Je ziet direct het resultaat van je werk. Het komt ook weleens voor dat het plan niet helemaal uitpakt zoals je had gehoopt. Het is dan belangrijk dat je goed kunt improviseren en creatief kan zijn.

Wat vind je het leukste aan je werk?
Het leukste vind ik dat je aan het begin van je dag eigenlijk nooit weet hoe de dag zal gaan verlopen. Daarnaast is het echt teamwerk, samen maak je een plan en los je de problemen op. Omdat het echt een teamprestatie is, is het ook belangrijk dat de sfeer in het team goed is en dat je met elkaar een leuke dag kunt hebben op de operatiekamer, SEH, afdeling of poli.

Wat zijn de vaardigheden van een goede chirurg?
Ik denk dat de moderne chirurg een palet moet hebben van verschillende vaardigheden. Het is bijvoorbeeld niet alleen stressbestendigheid. Je moet natuurlijk een beetje handig zijn, maar het is ook echt belangrijk dat je een teamspeler bent en goed kunt communiceren. Verder denk ik dat je altijd moet blijven studeren om je kennis verder uit te breiden.

Zijn er bepaalde bijzondere momenten die jou tijdens je werk zijn bijgebleven?
Dat zijn er eigenlijk te veel om op te noemen, ik maak veel bijzondere momenten mee tijdens mijn werk. Zo was er bijvoorbeeld een bajesklant die met zijn nek op het randje van de drempel van zijn badkamer was gaan liggen in zijn cel en was gaan gillen dat hij zijn benen niet meer voelde. Hij deed alsof hij zijn nek had gebroken. Hij kwam toen bij ons op de traumakamer met een heleboel bewaking, maar op het moment dat er een röntgenfoto van zijn nek gemaakt moest worden, werden zijn handboeien afgedaan. Op dat moment is hij gevlucht en die man was daarna verdwenen. Uiteindelijk is zelfs de politiehelikopter ingeschakeld om te gaan zoeken, maar zonder succes. ’s Nachts is hij toen gevonden in een kast op de kamer van een oud verward vrouwtje. De nachtzuster heeft hem toen overmeesterd door op hem te gaan liggen en zo is hij uiteindelijk toch weer naar de gevangenis gebracht. Zo bedoel ik maar te zeggen: geen dag is hetzelfde!

Stel dat je geen dokter was geworden, wat was je dan gaan doen?
Meubelmaker denk ik. Dat had me echt heel mooi geleken! Lekker met je handen bezig zijn en je creativiteit kwijt kunnen. Lekker praktisch! Praktisch te werk gaan en je creativiteit kwijt kunnen, vind ik ook terug in de chirurgie. 

Als je een drukke dag hebt gehad, hoe ontspan je dan als je thuiskomt?
Op het voetbalveld denk ik niet meer aan mijn werk. Ik voetbal twee keer in de week in een vriendenteam waarin ook nog een paar oud-studiegenoten van mij zitten. Het is leuk om die dan ook weer te zien! Als ik echt wil ontspannen en ik heb wat langer vrij, dan ga ik het liefste op een surfvakantie. Ik probeer dat één keer per jaar te doen met mijn surfmaatjes. 

Welke MedSocks zijn jouw favoriet?
De Traumatologie sokken! Ik draag ze het liefste op de operatiekamer en ik vind het helemaal mooi als ik ze aan heb. De instrumenten die ik dan gebruik, lijken ook op de instrumenten van de sokken! Ik heb al veel leuke reacties gehad van collega’s en in de gangen van het operatiecomplex is meteen duidelijk dat ik van de Traumachirurgie ben!